De dag begint met een heerlijk ontbijt. Daarna is het inpakken en wegwezen. We hebben weer 300 km voor de boeg. Het is bewolkt en koud. Het eerste stuk rijden we langs het meer. Door het stof. De hele dag zal daar geen verandering in komen. Verschillende keren stoppen we. Bij de eerste stop gaan we terug in de tijd. In de eeuwige uitgestrektheid van het grote niets. Of misschien toch: van het grote alles. We mogen even een kijkje komen nemen bij een nomadenfamilie. Naast een ger beschikken ze over een bouwvallig onderkomen, dat elk moment in lijkt te kunnen storten. Maar de mensen zijn vriendelijk en gastvrij. Hun kinderen lopen onbevangen rond. Totdat ze ons zien. Dan worden ze wat schuchter. Het houten bouwwerk is bijzonder. Aan de binnenkant. Wanneer ik door een raam naar buiten kijk, zie ik een pas geslachte geit hangen. In onderdelen is het beest met touwtjes aan een balk vastgespijkerd. Ik bekijk geïnteresseerd het bloederig tafereel en besluit er koelbloedig op te reageren. Ik pak mijn fototoestel en druk af. Het wordt niet alledaagse plaatje met een klein kind in onderin.

We laten de keurslager van de steppen weer achter ons en gaan verder. Soms worden we flink door elkaar geschud en lijkt het alsof we op een testbaan voor tanks beland zijn. Maar we schieten flink op. Links en rechts van de weg liggen her en der kadavers en karkassen van schapen, geiten en runderen verspreid. Hoog in de lucht loeren degieren met hun soortgenoten. Alsof het altijd al zo geweest is. Bij de volgende stop worden we weer vriendelijk door een familie ontvangen. Ze hebben een zadel over een hekwerk gehangen. Een meisje van een jaar of drie zit er op. Met haar rappe beentjes geeft ze het paard flink de sporen. Het zweepje en de teugels houdt ze strak in haar vuistjes geklemd. Als een volleerd ruiter.

Rond zes uur komen we bij onze gastfamilie aan. De bekende Friese fadozangeres Nienke Laverman blijkt hier vorig jaar een tijdje verbleven te hebben. We worden vriendelijk ontvangen en kunnen spoedig aan tafel. De pot schaft soep. Met vlees, veel vlees. Wat later in de avond komt er visite. Ik krijg een plaats naast de gastheer. Dat is niet zonder enig risico, want daar staat ook een fles wodka. En nog een. Als ik ga slapen, voel ik niets van de planken, die onder mijn spiraalmatras gestoken zijn.