Zondag 25 juli 2010. Ulaan Bator, de hoofdstad van Mongolië
Vanmorgen stopt - weliswaar voorlopig - het einde van de treinreis. En dat allemaal om 6.30 uur in de vroegte.Hoe merkwaardig het ook mag klinken: ik zal die trein gaan missen. Met enige weemoed neem ik dan ook afscheid van mijnwagongenoten. InUlaan Bator (of hoe schrijf je het ook al weer) zal ik een paar dagen verblijven, totdat de rondtour van een week gaat beginnen. Mijn onderkomen is bescheiden van aard: het betreft een hostel in de categorie Santiago de Compostella. Met veel gezelligheid van de halve wereld op de gezamenlijke slaapkamer dus.
Na het inchecken overleg ik met de vrouwelijke ‘manager' hoe ik me het beste bij de politie kan melden om mijn in Moskou gestolen portemonnee aan te geven. Ze bedenkt een tweetal scenario's, waarvan het sterkste wordt uitgekozen. Het betreft een onvervalste eenakter waarbij een onwillige taxichauffeur, een obscuur type in een achteraf straatje en mijn kruk & handicap een hoofdrol spelen. Op naar het politiebureau.Als een volleerd acteur stort ik me op mijn rol. Wanneer het een beetje te heet onder mijn schoenen dreigt te worden, verschuil ik me achter een uitermate belabberd soort Engels. Het niveau van mijn spel wordt als zeer authentiek ervaren: al na twee uur sta ik met een wapperend papiertje als trofee buiten. Nu nog op de een of andere manier geld zien te regelen. Dat kan wellicht morgen. Of anders overmorgen. Met het geld dat ik nog over heb van de treinreis, zing ik het in ieder geval nog wel een paar dagen uit. Het eten kost hier immers slechts een appel. Of een ei.
Reacties
Reacties
Hoi Leo,
Wat een belevenissen allemaal! "Moet je meegemaakt hebben", zou Piet van ons Hetty zeggen.
Maar goed, dat je voor het eten niet zoveel geld nodig hebt, anders heb je toch een vet probleem.
Geniet maar lekker en ik kijk al uit naar je volgende reisverslag!
Groet,
Rob en je zus Anny
Hallo leo,
Wat een geweldige verhalen, ik heb er van genoten.
Wens je nog veel plezier en avontuur.
Wat vervelend dat je bent bestolen!
groetjes Ria
Leo, ik heb al jou verhalen gelezen. Je schrijftalent is uniek. Moet ik even komen om je wat geld te geven. Mijn airbus staat klaar. Je hebt wel avontuur man. Verheug mij op je volgende e- mail. Groetjes Ruud.
Hallo Leo! Ik ken jou verder niet, maar ik ben zelf ook van plan om in mijn eentje de reis te maken! Ik vind het fantastisch jou verhalen en ervaringen te lezen! Ik kijk uit naar je volgende verhaal
Hoi Leo,
Superlullig voor je dat je meteen al geript bent, maar je hebt je plezier er niet door laten bederven en ze zowaar een authentieke Mongolische aangifte ontfutseld. Chapeau!
Ik kom helemaal terug op mijn metro-opmerkingen: ongelooflijk mooi zoals op je foto's te zien.
Plezier in je Camino-achtige slaapzaal (ook zoveel geritsel en zipgeluiden?) en tot je volgende verhalen,
groetjes,
Flora
Je laat ons mee voelen, ruiken,kijken, die wonderlijke wereld die je bent binnengegaan. Die uren in de trein en dan op je stoeltje in Moskou en dan potverdikkie die schrik....eigenlijk wel en avontuur: wie komt er nou zo ver van huis op een plek waar je aangifte doet!! Morgen kijk ik weer uit naar je mail! Groetjes, Ingrid
Trouwens als we kunnen helpen met geld sturen, laat het weten!!
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}
