Om half negen wordt ik wakker. Zoals gebruikelijk openen de Chinezen het ochtendritueel met rustige niets-aan-de-hand muziek op de piano. Af en toe slipt er een onvervalste Chinese evergreen tussendoor. We dienen immers goed te beseffen, dat we nog steeds onderweg zijn naar Peking. Ik heb weer prima geslapen. Oordoppen heb ik tot nog toe niet nodig gehad. Daar zorgt de vaste ritmische cadans van de wielen op de rails wel voor. Die begint de èchte vaste muzikale begeleiding van de treinreis te worden.

Gisteren ben ik nog eens door een groot deel van de trein gelopen. Een aantal wagons zijn een stuk luxer dan de onze: het betreft hier de zgn. soft-sleepers die met hun chique houten afwerking duidelijk klasse uitstralen. Het ‘softe' verwijst naar de zit/slaapbanken, die door hun dikkere vullingen absoluut comfortabeler zijn. Toch wennen onze Spartaanse banken snel. Al een paar uur na vertrek uit Moskou, hebben we genoeg zitvlees ontwikkeld om van de rest van de reis onbekommerd te kunnen genieten.

Bijna aan het einde van de rups bevindt zich de restauratie. De hooggehakte Russische Eline zwaait er de scepter. Met haar kokette rokje en net iets tè geblondeerd kapsel zou ze zo de vermaaksindustrie ontvlucht kunnen zijn. Haar werkterrein in retrostijl maakt een prettige indruk. Alleen zou ze haar schreeuwerige Russische popmuziek gerust een beetje mogen dimmen. En als we dan toch met tips bezig zijn: de minimale kennis van een stuk of wat Engelse woorden zou wel erg handig zijn.

Het laatste rijtuig heeft een bijzonder karakter. Hier huizen namelijk uitsluitend Russen, waar zich slechts é é n vrouwelijke landgenoot over bekommert. Tijdens mijn rondgang gaat het er allemaal gelaten aan toe. Gewoon wachten maar, totdat het reisdoel bereikt is, lijkt het credo.

De stookvoorziening in ieder treinstel blijft een waar fenomeen. Enerzijds is er een met steenkolen gestookte kachel, waar de Chinezen hun heet water en potje op koken. Daarnaast is er voor de passagiers een aparte heetwaterboiler, de Samovar. Deze draait eveneens op steenkool. De kachelpijpen van beide installaties komen uit op het dak. En zo creëren we met onze openstaande ramen de perfecte nostalgische illusie, door een stoomtrein voortgetrokken te worden. Overigens is dat best een handig ding, die Samovar. Met het hete water kun je gemakkelijk thee of koffie zetten. De noodlesbakjes die op halteplaatsen steeds verkocht worden, kun je met wat Samovarwater verdunnen. Na het inweken, kun je het water weggooien en aan je maaltijd beginnen.